Ongevraagde verandering
Ken je dat, je wordt wakker en je hebt ineens het gevoel dat er dingen veranderd zijn. Mensen om je heen begrijpen je even wat minder goed en stellen daar vragen over of maken opmerkingen. “Is het weer die periode in de maand? Met je verkeerde been uit bed gestapt? Jij hebt zeker net zo’n zelfhulpcursus afgerond?” Soms kan het (als vrouw) super handig zijn om die periode van de maand te gebruiken om je te realiseren waar je blij van wordt, waar je energie van krijgt. Of je kunt dat ochtendhumeur inzetten om ‘ns goed te voelen waardoor je die dag met een rotgevoel begint. En zo’n zelfhulpcursus is al helemaal helpend om de welbekende pijnplekken te spotten en daar wat anders mee te gaan doen.
Soms gaat het tijden goed en soms komt alle ellende samen. Je merkt dan dat je op een soort T-splitsing staat. Rechtdoor gaan kan in ieder geval niet meer. Ik geloof dat er altijd iets is wat je zal helpen om keuzes te maken. In mijn geval is dat meestal mijn lichaam wat motorisch gestoord raakt. Dan stoot ik me, ik stap mis op de trap of vergis me even in mijn lichaamsomvang. Vallen is voor mij vaak een moment waarop ik me als een kind zo verdrietig kan voelen. Zo’n gevoel dat wie er ook voor je staat, dat je je armen wilt uitreiken en dat die beste man of vrouw jou gewoon even moet vastpakken zodat jij lekker legaal kunt huilen. Maar helaas sta ik mezelf dat meestal niet toe.
Ook na dat moment gaat het leven namelijk weer door. Het stopt nooit, het is altijd in beweging. Maar wij mensen niet altijd. Soms hebben we behoefte aan stilstand en overzicht. Hoe je dat creëert is voor iedereen anders maar lekker alleen op de bank of in goed gezelschap met wat lekkers te eten of te drinken helpt meestal wel.
Stilstand en overzicht om even te beseffen wat er aan het gebeuren is. Ik weet niet of je het herkent, maar soms gaat het leven echt enorm hard. Dagen, weken, maanden. En voor je het weet ben je op een leeftijd waarvan je als kind dacht: wow, dan weet ik alles! Het besef dat dat dus niet zo is kan soms rauw op je dak vallen. Maar als je het stap voor stap bekijkt weet iedereen dat je die leeftijd of levensfase misschien wel nooit gaat halen. Of je moet Sinterklaas zijn. Die heeft al die levensfases toch minstens 20x voorbij zien komen.
Op die momenten word ik wakker in mijn leven. Het leven zoals het op dat moment is. Los van alle plannen die ik had gemaakt om dat leven vorm te geven. Het leven dient zich regelmatig ook gewoon aan. Want welke zaken in je leven heb je nou zelf écht in de hand?
Toch kan zo’n awakening een moment zijn waarop je bezint hoe je die wakkerte kunt inzetten voor de periode die daarop volgt. Als mensen jou niet kunnen volgen of begrijpen dan doe je waarschijnlijk iets anders dan daarvoor. En brengt je dat meer of minder energie? In dat laatste geval, verander het dan en stop er vooral zo snel mogelijk mee. Maar als het je energie brengt, wat kun je daarvan leren? Hoe kun je die energie meenemen in je leven? Je hoeft niet elke ochtend stralend door het pand te lopen. Het mag ook ooit wat minder, toch? Het zou fijn zijn dat je daar dan vervolgens oké mee bent dat er dan een feestband klaar staat om te vieren dat jij (opnieuw) bent wakker geworden in je leven. Want wakkere mensen zijn bewuster dan mensen die nog half slapen. En dat zijn er veel! Maar jij niet, jij weet precies wat ik bedoel. Boek die feestband maar alvast! Het komt vanzelf een keer.